TBMM’de 2026 bütçe maratonu yine bildik manzarayla tamamlandı: Muhalefet partileri sosyal adaletten emeklilere, çiftçilerden gençlere kadar ne kadar hayati konu varsa onlarca önerge sundu; 

Cumhur İttifakı ise sayısal üstünlüğü sayesinde neredeyse hepsini seri şekilde reddetti. 600 milletvekilinin olduğu Meclis’te yaklaşık 330–335 sandalyeye sahip iktidarın bu tabloyu değiştirmesi zaten sürpriz olurdu. Kısacası Komisyon da Genel Kurul da klasik Türk siyasetinin “önerge ver – reddedilsin – tekrar ver – tekrar reddedilsin” ritüelini eksiksiz yaşadı.

Ancak vatandaşın dilinde artık başka bir soru var: “Madem her defasında reddediliyor, o zaman bu önergeler neden ısrarla havada uçuyor?” Çünkü ekranların karşısında sürekli “emekli, çiftçi, gençler mağdur” temalı konuşmaları duyunca seçmen şöyle düşünüyor: 

‘Tamam güzel söylüyorsunuz ama kabul edilmeyecek önergeye yük olmuyorsunuz, sadece yanında duruyorsunuz; dostlar pazarda görsün misali siyaset mi olur?’ Vatandaş nezdinde durum şöyle: Muhalefet doğru sorunları anlatıyor ama çözüm yolu Meclis aritmetiğine takıldığı için kamuoyu günlerce “reddedildi–reddedildi” haberleriyle meşgul oluyor.

Bu yüzden yurttaşlar artık daha taktiksel siyaset bekliyor. Mesela diyorlar ki: “Hükümet hangi sosyal düzenlemeyi sunacaksa siz onlardan önce sunun, onların önergelerini çalın. Ya da bazı önerileri siz vermeyin ki reddedilmesin; hükümet versin, siz de ‘Bakın biz de destekliyoruz’ deyin.

” Bir nevi futbol taktiği istiyor vatandaş: pres, kontra ve baskın oyun. Hülasa halkın mesajı net: “Kavga etmeyin ama taktik geliştirin. Önergeyi kaderine terk etmeyin… yoksa yine bütçe maçının skorunu iktidar yazıyor.”